فریاد بر سایه

بر سایه فریاد مَزَن
کاو نشسته بر پست ترین
چمبره گاه
غرقِ در واهی
می کند گهگاه
از برایِ ریا
بدور خود نگاهی

تکیه مزن بر تختِ سیاه
مستمر است در آئینه یِ ما
بختِ سیاه

سپردیم به غیر و
عنان دادیم زکف آخر
مِنَّتِ نا اهل کشیدیم *
از سوارانِ مرکبِ زرین ،
پالانِ خر!
دیگر فریاد هم بجائی نخواهد رسید
نی طلبیم فریادرسی دِگر

 

آبان ماه 1386

* -  عنان مال خود به دست غیر مسپار     که مال خود طلبیدن کم از گدایی نیست